Κοιτώντας ψηλά... βλέπουμε μακριά!

 

"Θαυμάσια που τρέχει ο ουρανός ,αν κρίνεις απ’ τα σύννεφα"

(Ελύτης, Εκ του πλησίον)

"Μες στο βαθύ ουρανό

Κάθε βουνό κι η υπογραφή του"

(Ελύτης, Εκ του πλησίον)

"Nα λες ουρανός κι ας μην είναι"

( Γ. Ρίτσος, από τα Μονόχορδα)

"Για να ανέβεις στον ουρανό,

πρέπει να πάρεις φόρα από τον πάτο της κόλασης" 

(Νίκος Καζαντζάκης, Ο φτωχούλης του θεού) 

"Ουρανέ, όχι δε θα πω το ναι
ουρανέ, φίλε μακρινέ
πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή
πώς να δεχτώ, μάνα μου είναι η γη

πώς ν’ αρνηθώ της ζωής το φως το ξανθό
αχ ουρανέ πόνε μακρινέ…"

(Νίκος Γκάτσος)

...a barca da fantasia!

Με μια φαντασία παντοδύναμη και υποταγμένη στο όνειρο, θέλει, όπως έγραψε ο Ελύτης για τους σύγχρονους υπερρεαλιστές ποιητές, να ξαναδώσει το όραμα του κόσμου με όλη την ιερή χαρά της υλικής του υπόστασης, αλλά και με όλο το ρίγος της καθαυτό ποιητικής του στιγμής.

Τα λόγια αυτά, που πριν λίγο ξαναδιάβαζα, μου θύμισαν το αγαπημένο τραγούδι "pastor" του πορτογαλικού συγκροτήματος Μadredeus, το οποίο  κινούμενο ανάμεσα στην αλήθεια και τη φαντασία με συγκινεί ιδιαίτερα!

Και...ναι! είναι υπέροχο που...

"Και από την ανάποδη φοριέται η φαντασία και σ' όλα τα μεγέθη της"!