Το Σύμπαν της Τέχνης μια...πόρτα!

...μια πόρτα, που πότε την κλείνω αφήνοντας απέξω στραβά, παράλογα, άγχη, δυσκολίες, ζόρια και προστατευμένη εδώ μέσα ακουμπώ στον κόσμο της ποίησης, της μουσικής, της κάθε λογής Τέχνης και γαληνεύω, 

και πότε την ανοίγω από μέσα καλημερίζοντας τούς απέξω, χαμoγελώντας και αναζητώντας υλικό για ανάρτηση στην Τέχνη που δημιουργεί η ίδια η φύση όταν έχει κέφια, στα καθημερινά χαραγμένα από τις έννοιες πρόσωπα συνανθρώπων μας, στις πιο καλλιτεχνικές δημιουργικές στιγμές τους. 

 Σπύρος Βασιλείου

"Πόρτα", έργο του Δημήτρη Γέρου

Καθισμένη στο κεφαλόσκαλο έχοντας ανοιχτή την πόρτα, να μπαίνει φρέσκο αεράκι, σήμερα που συμπληρώνονται 4 χρόνια δημιουργίας του blog, εκφράζω απλά και απέριττα τι είναι για μένα αυτή εδώ η γωνίτσα. 

Πόρτα που ανοίγει, πόρτα που κλείνει, 
...πόρτες..., πόρτες...., όπως και αυτές της ζωής  μας, της ψυχής μας της ίδιας! 

Θα μπορούσα να περάσω έτσι μια ζωή ολόκληρη, αν δεν την έχω κιόλας περάσει. Ανάμεσα σε μια παλιά ξύλινη πόρτα ξεβαμμένη απ’ τον ήλιο κι ένα κλωναράκι γιασεμιού τρεμάμενο· που έτσι και συμβεί να μου λείπει μια μέρα, η ανθρωπότητα όλη θα μου φαίνεται άχρηστη.

(Οδυσσέας Ελύτης - Τα δημόσια και τα ιδιωτικά)

"Ύστερα μου 'ρθε η μυρωδιά της όλο φρέσκο ψωμί κι άγρια βουνίσια γιάμπολη
Έσπρωξα τη μικρή ξύλινη πόρτα και άναψα κερί
Που μια ιδέα μου είχε γίνει αθάνατη..."

(Οδ. Ελύτης)

 Burano, Ιταλία

Mονμάρτη,Παρίσι, Γαλλία

 

Valloria, Ιταλία

 

Φουντσάλ, Πορτογαλία

"Χτυπάει ο ήλιος όλες τις πόρτες
και κάνει θαύματα.........
Δε θέλω ν' αλλάξω πλανήτη."
(PABLO NERUDA)

Kazuyuki Ishihara, Ιαπωνία

Pollença, Ισπανία


Μια πόρτα, μια πόρτα δίχως μάνταλο, δίχως σύρτη, χωρίς κλειδί.  
Φτιαγμένη από απλά φρέσκα λιασμένα μαδέρια, και σαγμένους ανθρώπινα μεντεσέδες. Γερμένη πάντα μισάνοιχτη, έτοιμη να δεχτεί, όχι να διώξει.

(Σουλόγλου Γιώργος)

Soho, Νέα Υόρκη, ΗΠΑ

Μπαλί, Ινδονησία

ΤΑ ΑΝΤΙΚΛΕΙΔΙΑ

Η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.

Πολλοί κοιτάζουν μέσα χωρίς να βλέπουν

τίποτα και προσπερνούνε. Όμως μερικοί

κάτι βλέπουν, το μάτι τους αρπάζει κάτι

και μαγεμένοι πηγαίνουνε να μπουν.

Γερμανικές Άλπεις

Η πόρτα τότε κλείνει. Χτυπάνε μα κανείς

δεν τους ανοίγει. Ψάχνουνε για το κλειδί.

Κανείς δεν ξέρει ποιος το έχει. Ακόμη

και τη ζωή τους κάποτε χαλάνε μάταια

γυρεύοντας το μυστικό να την ανοίξουν.

Φουντσάλ, Πορτογαλία

Φτιάχνουν αντικλείδια. Προσπαθούν.

Η πόρτα δεν ανοίγει πια. Δεν άνοιξε ποτέ

για όσους μπόρεσαν να ιδούν στο βάθος.

Φουντσάλ, Mαδέρα, Πορτογαλία

Ίσως τα ποιήματα που γράφτηκαν

από τότε που υπάρχει ο κόσμος

είναι μια ατέλειωτη αρμαθιά αντικλείδια

για νʼ ανοίξουμε την πόρτα της Ποίησης. 

Κοπεγχάγη, Δανία

Πεκίνο, Κίνα

Μαρόκο

Μα η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.

(Γιώργης Παυλόπουλος)

Φουντσάλ, Πορτογαλία

 

Πόρτο, Πορτογαλία Φουντσάλ, Mαδέρα Πορτογαλία Οι πόρτες "Πέρασα μπροστά από τόσες πόρτες μέσα στο διάδρομο των χαμένων φόβων και των φυλακισμένων ονείρων Φουντσάλ, Mαδέρα, Πορτογαλία   άκουσα πίσω απ’ τις πόρτες δέντρα που τα βασάνιζαν και ποταμούς που προσπαθούσαν να τους δαμάσουν. Πέρασα μπροστά απ’ τη χρυσή πόρτα της γνώσης μπροστά από πόρτες που έκαιγαν και δεν ανοίγαν Σάντα Φε, Νέο Μεξικό, ΗΠΑ μπροστά από πόρτες που κουράστηκαν να μένουν πολύ καιρό κλειστές κι από άλλες σαν καθρέφτες απ’ όπου περνούσαν μόνο οι άγγελοι. Σαρδηνία, Ιταλία Φουντσάλ, Mαδέρα, Πορτογαλία Seth Globe, Παρίσι, Γαλλία Ραμπάτ, Μαρόκο Τζαϊπούρ, Ινδία Υπάρχει όμως μια πόρτα απλή, δίχως σύρτη ούτε μάνταλο στο βάθος του διαδρόμου, απέναντι απ’ το ρολόι η πόρτα που οδηγεί πέρα από σένα- κανένας δεν τη σπρώχνει ποτέ." (IVAN GOLL) Κράτησα για το τέλος τις πόρτες στο φιλόξενο σπίτι του πνεύματος, στην οικία των Κατακουζηνών, οι οποίες μου αρέσουν πάρα -μα πάρα- πολύ, οι οποίες με μαγνήτισαν από την πρώτη στιγμή που τις είδα και οι οποίες συνδέουν το σαλόνι με την τραπεζαρία. Τις πόρτες αυτές (4 φύλλα) ζωγράφισε επί τόπου, σε έξι μήνες, ο Νίκος Χατζηκυριάκος - Γκίκας το 1960.