Η ζωή μας κάνει κύκλους;
Μήπως διαγράφει σπειροειδή πορεία και φαίνεται να επανέρχεσαι προς ένα σημείο το οποίο είναι στην πραγματικότητα αδύνατο να προσεγγίσεις ως δεσμώτης της μυστηριώδους διάστασης του χρόνου;
Ή απλώς είμαστε αιχμάλωτοι σε ένα λαβύρινθο χαοτικών διαδρομών που καθορίζονται από αναρίθμητους αστάθμητους παράγοντες, παραμέτρους και μεταβλητές;
Δεν μπορώ να δώσω απάντηση. Δεν μπορώ να διαμορφώσω το ερώτημα καλά καλά.
Το μόνο που γνωρίζω είναι πως φαίνεται να επανέρχομαι σε ένα σημείο από το οποίο πέρασα αδιευκρίνιστες φορές. Μια ιδέα που ξεκίνησε ως εμμονή και μέσα στην εξέλιξή της επαναπροσδιόρισε την έννοια της εμμονής, τόσο ποσοτικά, όσο και ποιοτικά. Μια απολυταρχική μανία για έναν κόσμο μυστηριώδη και υπέροχο. Μια μελανή οπή που εκτόξευσε ασύλληπτη ενέργεια καθώς απορρόφησε αχόρταγα τους πόρους της ύπαρξής μου. Και από την οποία νόμιζα πως δραπέτευσα.
Για άλλους είναι ενδιαφέρουσα πτυχή του φαινομένου της νόησης.
Για άλλους γοητευτική περιπέτεια.
Για άλλους αδιάφορη ή και ενοχλητική παρουσία.
Για εμένα υπήρξε εκρηκτική μανία, συγκρουσιακός έρωτας, εξάρτηση, λίκνο και ξέσκεπος τάφος.
Το Σύμπαν της Τέχνης ξεκίνησε στο γνωστό forum ερασιτεχνικής Αστρονομίας, το Astrovox.
Καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του αμφισβητήθηκαν ένθεν και ένθεν η σχετικότητα και συμβατότητα με το μέσο που το φιλοξένησε επί 2.5 έτη περίπου, αλλά εκείνο αγνόησε τη βασιμότητα των επιχειρημάτων, προσπαθώντας να διασκορπίσει το φως του με τον φανατισμό ενός προσφάτως προσηλύτου ιεροκήρυκα.
Πλέον, ευχαριστώντας από καρδιάς το μέσο που το φιλοξένησε και τα άτομα που το υποστήριξαν, επανέρχεται σε μία μορφή περισσότερο εσωστρεφή, επενδύοντας στην περίσκεψη, το στοχασμό, την αυτογνωσία.
Επειδή, το Σύμπαν της Τέχνης, ζει μέσα μας.
http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=12092&start=0
Μήπως διαγράφει σπειροειδή πορεία και φαίνεται να επανέρχεσαι προς ένα σημείο το οποίο είναι στην πραγματικότητα αδύνατο να προσεγγίσεις ως δεσμώτης της μυστηριώδους διάστασης του χρόνου;
Ή απλώς είμαστε αιχμάλωτοι σε ένα λαβύρινθο χαοτικών διαδρομών που καθορίζονται από αναρίθμητους αστάθμητους παράγοντες, παραμέτρους και μεταβλητές;
Δεν μπορώ να δώσω απάντηση. Δεν μπορώ να διαμορφώσω το ερώτημα καλά καλά.
Το μόνο που γνωρίζω είναι πως φαίνεται να επανέρχομαι σε ένα σημείο από το οποίο πέρασα αδιευκρίνιστες φορές. Μια ιδέα που ξεκίνησε ως εμμονή και μέσα στην εξέλιξή της επαναπροσδιόρισε την έννοια της εμμονής, τόσο ποσοτικά, όσο και ποιοτικά. Μια απολυταρχική μανία για έναν κόσμο μυστηριώδη και υπέροχο. Μια μελανή οπή που εκτόξευσε ασύλληπτη ενέργεια καθώς απορρόφησε αχόρταγα τους πόρους της ύπαρξής μου. Και από την οποία νόμιζα πως δραπέτευσα.
Για άλλους είναι ενδιαφέρουσα πτυχή του φαινομένου της νόησης.
Για άλλους γοητευτική περιπέτεια.
Για άλλους αδιάφορη ή και ενοχλητική παρουσία.
Για εμένα υπήρξε εκρηκτική μανία, συγκρουσιακός έρωτας, εξάρτηση, λίκνο και ξέσκεπος τάφος.
Το Σύμπαν της Τέχνης ξεκίνησε στο γνωστό forum ερασιτεχνικής Αστρονομίας, το Astrovox.
Καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του αμφισβητήθηκαν ένθεν και ένθεν η σχετικότητα και συμβατότητα με το μέσο που το φιλοξένησε επί 2.5 έτη περίπου, αλλά εκείνο αγνόησε τη βασιμότητα των επιχειρημάτων, προσπαθώντας να διασκορπίσει το φως του με τον φανατισμό ενός προσφάτως προσηλύτου ιεροκήρυκα.
Πλέον, ευχαριστώντας από καρδιάς το μέσο που το φιλοξένησε και τα άτομα που το υποστήριξαν, επανέρχεται σε μία μορφή περισσότερο εσωστρεφή, επενδύοντας στην περίσκεψη, το στοχασμό, την αυτογνωσία.
http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=12092&start=0
