"Ο έρωτας στα χιόνια"

Ένα  από τα Χριστουγεννιάτικα διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη είναι και το "Ο έρωτας στα χιόνια".

Διαβάζει η εξαιρετική  Σαπφώ  Νοταρά:

Α΄ μέρος

Http://www.youtube.com/watch?v=YCLwYbKFRWU

Β΄ μέρος

Http://www.youtube.com/watch?v=o0hoGfxU15c

Μοναδικός ο Παπαδιαμάντης, μοναδικός και ο Παπαδιαμαντικός έρωτας: δεν υπάρχει στην ευτυχία της πλήξης, στην  φαντασμαγορία, αλλά στη γονιμοποιό δυσκολία. Τρέφεται με το λίγο, το ελλειπτικό, το ερωτηματικό, την αμφιβολία, την απουσία.

Μισεί τα θαυμαστικά και τις τελείες (..)

"Είχαν οι φωτιές έρωτα!... Είχαν οι θηλιές χιόνια!"

Τα μικροσκοπικά θαύματα ομορφιάς!

Λίγο το κρύο και ο χιονιάς, λίγο οι πολύ χαμηλές θερμοκρασίες που επικρατούν ακόμα κι εδώ, στο νότο, λίγο η ανάγκη ενός διαλείμματος από την εντατική προετοιμασία για τη συνάντηση στην Ιταλία, ε… δεν ήθελα και πολύ να χωθώ στο αρχείο μου, για να ψάξω τον φάκελο "χιόνι"!

Έχουμε και λέμε λοιπόν:

Οι νιφάδες του χιονιού είναι από μόνες τους οι "βασίλισσες" του χειμώνα συνθέτοντας μοναδικές φυσικές εικόνες που θα ζήλευε και ο πιο έμπειρος ζωγράφος. 
Ένας καλός φωτογράφος, όμως, μας δίνει την ευκαιρία να δούμε από κοντά το μεγαλείο τους…

Ο Ρώσος φωτογράφος, Alexey Kljatov, ερασιτέχνης στο επάγγελμα της φωτογράφισης, απαθανάτισε στο φακό του από πολύ κοντά τις νιφάδες χιονιού και μας κατέπληξε!
Βασικό χαρακτηριστικό των νιφάδων η ποικιλομορφία στα σχέδια και στα μοτίβα που παίρνουν, ενώ πολύ δύσκολα βρίσκεις δύο όμοιες. Και αυτό οφείλεται στις πολλές μικρές αλλαγές στη θερμοκρασία αλλά και στην υγρασία που βιώνουν. Όσο για την εξάπλευρη συμμετρία τους, συμβαίνει επειδή η κρυσταλλική δομή του πάγου είναι επίσης εξάγωνη. 
Το αποτέλεσμα της φωτογράφισης είναι απλώς εκπληκτικό!

 

 

 

Κοιτάζοντας πίσω στον χρόνο, οι χιονονιφάδες έχουν συναρπάσει πολλούς διακεκριμένους επιστήμονες και φιλοσόφους όπως ο Καρτέσιος, ο Johannes Kepler και ο Robert Hooke, αλλά ο άνθρωπος που αφιέρωσε κυριολεκτικά ολόκληρη τη ζωή του για να μας δείχνει την ποικιλία και την ομορφιά της νιφάδας χιονιού, είναι ο Αμερικανός Wilson A. Bentley (9 Φεβρουαρίου 1865 – 23 Δεκεμβρίου 1931).

Ο Wilson Bentley είναι ο πρώτος άνθρωπος που συνέλαβε κρυστάλλους χιονιού σε φιλμ. Γνωστός ως "The Man Snowflake", ο Bentley τράβηξε πάνω από 5000 φωτογραφίες με νιφάδες χιονιού και απέκτησε διεθνή αναγνώριση κατά τον 19ο αιώνα, για την πρωτοποριακή εργασία του στους τομείς της φωτομικρογραφίας, γιατί τελειοποίησε τη διαδικασία της φωτογράφησης των νιφάδων χιονιού πριν λιώσουν ή εξαχνωθούν.

Από μικρός, ενώ οι συνομίληκοί του έπαιζαν, εκείνος φωτογράφιζε και μελετούσε τις σταγόνες της βροχής αλλά και τους παγοκρυστάλλους, αφιερώνοντας όλον τον ελευθερο χρόνο του. Αυτό το πάθος του διατηρήθηκε σε όλη τη ζωή του, αφήνοντας μοναδικές φωτογραφίες των διαφορετικών παγοκρυστάλλων που δεν είχαν μελετηθεί μέχρι την εποχή του.
Στα 17 του πήρε από τους γονείς του το δώρο που τους ζήτησε, μια φωτογραφική μηχανή με μικροσκόπιο. Έτσι το 1885, ήταν ο πρώτος που φωτογράφισε τις χιονονιφάδες. Περνώντας τα χρόνια, μάζευε χιονονιφάδες και τις τοποθετούσε σε ειδικό κουτί σκεπασμένο με βελούδο για να μη λιώνουν και να τις μελετά απερίσπαστος.

Η κληρονομιά του Bentley είναι εξαιρετικά πλούσια: Μια απέραντη βιβλιοθήκη με λεπτομερή περιοδικά, βιβλία, δημοσιευμένα άρθρα και πάνω από 5000 φωτογραφίες των "μικροσκοπικών θαυμάτων ομορφιάς", όπως συχνά αναφερόταν στις νιφάδες χιονιού.


Έπιανε τις χιονονιφάδες σ' ένα μαύρο ύφασμα και μετά τις φωτογράφιζε μέσα από το μικροσκόπιο στο οποίο είχε συνδέσει την κάμερα. 

Κατά τη διάρκεια της ζωής του τράβηξε εκατοντάδες λεπτομερείς φωτογραφίες από χιονονιφάδες. Κάθε μια άλλωστε είναι μοναδική.  

 

Και γλυπτά από Χιόνι!

Μια ομάδα από 600 καταπληκτικούς γλύπτες παρουσίασε στο Διεθνές Φεστιβάλ Γλυπτικής Harbin Ice and Snow που πραγματοποιήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2007  το μεγαλύτερο γλυπτό χιονιού στον κόσμο με τίτλο "Ρομαντικά συναισθήματα". Οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν η πηγή έμπνευσης για το εντυπωσιακό γλυπτό μήκους 200 μέτρων ύψους 35 μέτρων. Αυτό το υπέροχο "τοπίο" ήταν το επίκεντρο του φεστιβάλ που έλαβε χώρα στην επαρχία Heilongjiang, ενός από τα ψυχρότερα μέρη της Κίνας. 

Άραγε, είναι τόσο υπέροχα επειδή είναι εφήμερα;

Και μια και μιλάμε για χιόνι και πάγο, υπάρχει ένα ξενοδοχείο, το Kakslauttanen Igloo  που βρίσκεται στην βόρειο-ανατολική γωνιά της φινλανδικής Λαπωνίας. Κάθε ιγκλού έχει κλιματιζόμενα δωμάτια και γυάλινη οροφή ώστε οι διαμένοντες να βλέπουν το βόρειο Σέλας και τα εκατομμύρια αστέρια. Χτισμένο από ειδικό γυαλί θερμικής επεξεργασίας, δεν θολώνει ακόμα κι όταν η εξωτερική θερμοκρασία πέφτει στους -30° C. Κάθε ιγκλού είναι εξοπλισμένο με μια τουαλέτα, πολυτελή κρεβάτια και μια ζεστή σάουνα. Εκτός από τα γυάλινα ιγκλού υπάρχουν ακόμα τα ιγκλού από χιόνι, ένα εστιατόριο χωρητικότητας 50-150 πελατών από χιόνι, γλυπτά από πάγο, καθώς κι ένα παρεκκλήσι από χιόνι.

Αν και χειμερινή κολυμβήτρια, είμαι κρυουλιάρα για να αντέξω τόσο χιόνι γύρω μου, αλλά για το Βόρειο Σέλας νομίζω θα το τολμούσα!

Και το αξιοπερίεργο:

Οι κάτοικοι στο  Karaghanda στο Καζακστάν έγιναν μάρτυρες μιας ξαφνικής αλλόκοτης χιονόπτωσης στις 13 Αυγούστου. Χιόνι άρχισε να πέφτει από τον ουρανό, αλλά  ήταν …ροζ!

Εάν υποψιαστώ, ότι κάπου ρίχνει …μωβ χιόνι, με βλέπω να αφήνω τα ζεστά κλίματα και να ξενιτεύομαι!

Και βέβαια από αυτήν την ανάρτηση δεν θα μπορούσε να λείπει η Γκέρντα και ο Κάι από το αγαπημένο μου παραμύθι του Άντερσεν "Η βασίλισσα του χιονιού", στην πιο θαυμαστή εικαστική εκδοχή της από τον P. J. Lynch!

 

   

Μπούζι η σημερινή ανάρτηση,

αλλά όπως λέει και ο Ποιητής στην "Έρημη χώρα", 

"... Ο χειμώνας μάς ζέσταινε, σκεπάζοντας
τη γη με το χιόνι της λησμονιάς..."