Συνολικά 7 ιστορίες από διάφορες χώρες (εμπόλεμη Αφρική,
Σερβία, Η.Π.Α., Βραζιλία, Μεγάλη Βρετανία, Ιταλία, Κίνα) με ήρωες "αόρατα"
παιδιά, που ζουν στο περιθώριο της κοινωνίας, είναι θύματα εκμετάλλευσης,
βιώνουν τις κοινωνικές ανισότητες, επιβιώνουν σε εμπόλεμη ζώνη, θέλουν αλλά δεν
μπορούν να παραμείνουν παιδιά. Αυτό είναι το θέμα της εξαιρετικής ταινίας“AllTheInvisibleChildren”!
Εδώ το trailer της ταινίας
"Κάπου ένα παιδί μετράει τ’ άστρα
σε κάποια γειτονιά μετράει τα παιχνίδια του
και σε άλλες γειτονιές του πλανήτη
δεν ξέρει καν να μετράει τις πληγές του - τις νιώθει…"
Μ. Λουντέμης, από το "Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα"
Παρά τα διεθνή κείμενα προστασίας των παιδιών, που σε πολλές
χώρες αποτελούν κενό γράμμα, εκατομμύρια παιδιά εξακολουθούν να υποφέρουν από
τη φτώχεια και να στερούνται της στοιχειώδους σχολικής εκπαίδευσης, εκατοντάδες
χιλιάδες υφίστανται τις τραγικές συνέπειες συρράξεων και οικονομικού χάους,
δεκάδες χιλιάδες ακρωτηριάζονται στους πολέμους και πολλά ακόμη ορφανεύουν ή και
σκοτώνονται από τον ιό του AIDS και από άλλες ασθένειες.
Τα στοιχεία και οι
αριθμοί είναι καταπέλτης στον εφησυχασμό της συνείδησης με μία ημέρα αφιερωμένη
στα δικαιώματα των παιδιών…
Τα κοιτάζω και βλέπω παιδιά, τα κοιτάζω και βλέπω αυριανούς ενήλικες. Τους εγωκεντρικούς, ναρκισσιστές, ζαμανφουτίστες, θεομπαίχτες εμάς, τους μελλοντικούς δολοφόνους της γης. Γιατί μου φαίνονται όλα τόσο γλυκά και αθώα, ενώ γνωρίζω το μέλλον αναγνωρίζοντας το παρελθόν; Είναι τόσο ισχυρό το γονεϊκό ένστικτο που με τυφλώνει;
Μια αληθινή ιστορία, λες και ήταν χθες. Έτος 1978. Μία αφίσα κολλημένη σε μία σε μία παγωμένη κολώνα στην αυλή του σχολείου μου, του 2ου Δημοτικού του Αιγάλεω, γνωστού και ως "Πράσινο". Γράφει: 1979, Παγκόσμιο Έτος Παιδιού Σκέπτομαι: Ωραία! Του χρόνου θα είναι η χρονιά μας! Κάτι θα κερδίσουμε. Κάτι θα κερδίσω. Σκ....
Τα σημερινά παιδιά, οι αυριανοί ενήλικες… Κι εγώ αναρωτιέμαι, τι σόι ενήλικες θα είναι τα σημερινά παιδιά, όταν βιώνουν στο πετσί τους την αδικία, την ανασφάλεια, τη ντροπή, την έλλειψη κατανόησης, τη συνεχή κριτική, τη..., τη…, τη…, το εχθρικό περιβάλλον; Πώς στην ευχή θα μάθουν να είναι δίκαιοι, να εμπιστεύονται, να έχουν υπομονή, να μην αισθάνονται ένοχοι, να…, να…, να…, πώς θα μάθουν να βρίσκουν την αγάπη; "Υπεύθυνοι για την παραπάνω εικόνα του Κόσμου μας δεν είναι μόνο όσοι τη δημιούργησαν, αλλά και όσοι τη γνωρίζουν και δεν αντιδρούν”, λέει ο Άγγελος Τσιγκρής δικηγόρος και καθηγητής Εγκληματολογίας.
Ναι, κακοποιημένα παιδιά ίσως, που αναπαράγουν αρνητικά βιώματα. Όχι, δεν τους δικαιολογώ, όφειλαν σαν ενήλικες να δουλέψουν με τον εαυτό τους και με τη στήριξη ειδικών. Όχι να φτάνουμε στο σημείο, στο όνομα της ελευθερίας, να έχουμε ίδρυση κόμματος παιδόφιλων… Έλεος!
Τα κοιτάζω και βλέπω παιδιά, τα κοιτάζω και βλέπω αυριανούς ενήλικες. Τους εγωκεντρικούς, ναρκισσιστές, ζαμανφουτίστες, θεομπαίχτες εμάς, τους μελλοντικούς δολοφόνους της γης. Γιατί μου φαίνονται όλα τόσο γλυκά και αθώα, ενώ γνωρίζω το μέλλον αναγνωρίζοντας το παρελθόν; Είναι τόσο ισχυρό το γονεϊκό ένστικτο που με τυφλώνει;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια αληθινή ιστορία, λες και ήταν χθες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτος 1978. Μία αφίσα κολλημένη σε μία σε μία παγωμένη κολώνα στην αυλή του σχολείου μου, του 2ου Δημοτικού του Αιγάλεω, γνωστού και ως "Πράσινο".
Γράφει: 1979, Παγκόσμιο Έτος Παιδιού
Σκέπτομαι: Ωραία! Του χρόνου θα είναι η χρονιά μας! Κάτι θα κερδίσουμε. Κάτι θα κερδίσω.
Σκ....
Τα σημερινά παιδιά, οι αυριανοί ενήλικες… Κι εγώ αναρωτιέμαι, τι σόι ενήλικες θα είναι τα σημερινά παιδιά, όταν βιώνουν στο πετσί τους την αδικία, την ανασφάλεια, τη ντροπή, την έλλειψη κατανόησης, τη συνεχή κριτική, τη..., τη…, τη…, το εχθρικό περιβάλλον; Πώς στην ευχή θα μάθουν να είναι δίκαιοι, να εμπιστεύονται, να έχουν υπομονή, να μην αισθάνονται ένοχοι, να…, να…, να…, πώς θα μάθουν να βρίσκουν την αγάπη;
ΑπάντησηΔιαγραφή"Υπεύθυνοι για την παραπάνω εικόνα του Κόσμου μας δεν είναι μόνο όσοι τη δημιούργησαν, αλλά και όσοι τη γνωρίζουν και δεν αντιδρούν”, λέει ο Άγγελος Τσιγκρής δικηγόρος και καθηγητής Εγκληματολογίας.
Και εκείνοι που κληρονομούν τη διαστροφή στα παιδιά, παιδιά ήσαν κάποτε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, κακοποιημένα παιδιά ίσως, που αναπαράγουν αρνητικά βιώματα. Όχι, δεν τους δικαιολογώ, όφειλαν σαν ενήλικες να δουλέψουν με τον εαυτό τους και με τη στήριξη ειδικών. Όχι να φτάνουμε στο σημείο, στο όνομα της ελευθερίας, να έχουμε ίδρυση κόμματος παιδόφιλων… Έλεος!
ΑπάντησηΔιαγραφή