Πώς να μην αγαπάς τον καιρό, όταν ζεις στην Κρήτη;

Αναρωτιέμαι, αν υπάρχει άλλο νησί, με τόσο μεγάλη καιρική ποικιλία... Προφανώς και θα υπάρχει, αλλά στα μάτια τα δικά μου και στην καρδιά μου φαντάζει μοναδικό!!!

Τη μια μέρα να χιονίζει, να στρώνει λευκό χαλί μέχρι το κύμα,

και την επομένη να ανατέλλει σε έναν καταγάλανο ουρανό ένας υπέρλαμπρος, ζεστός ήλιος! Να περπατάς στη χιονισμένη παραλία και να μην ξέρεις αν πατάς θαλασσινό αφρό ή νιφάδες χιονιού!

Ένας Πανελλήνιος χιονιάς, όπως εξελίχθηκε τελικά,  έφτασε στο τέλος του με νικητές, απ' όσα λένε οι ειδικοί, στην ποσότητα χιονο-υετεού Κρήτη και Εύβοια!

"Αριάδνη" τον ονόμασαν δίνοντάς του το όνομα της πριγκίπισσας της Κρήτης και κόρης του Μίνωα, που επέστρεψε και έμεινε μια ολόκληρη εβδομάδα στο νησί της! Ετυμολογικά το Αριάδνη  προέρχεται από το Αριάγνη, άρια+αγνή που σημαίνει πολύ αγνή!

Στην Κρήτη, λοιπόν, μέχρι στιγμής έχουμε βιώσει τρεις καλούς χιονιάδες, που έδωσαν την ευκαιρία σε πολλούς ερασιτέχνες φωτογράφους, από τη μια άκρη του νησιού ως την άλλη, να φτιάξουν συλλογές με σπάνιες για την Κρήτη εικόνες, όπως αυτές που αναρτώ!

 

Υπάρχουν και οι στατιστικοί που αναρωτιούνται, πόσο ψηλά θα καταφέρει να καταταχθεί ο φετινός Χειμώνας στην καιρική ιστορία του νησιού μας!

 

Ωστόσο, υπάρχουμε κι εμείς, η μειονότητα, που απολαμβάνουμε τη φύση, χωρίς να την κοιτάμε  πίσω από φωτογραφικούς φακούς. Ούτως ή άλλως  η μάνα φύση ντύνεται και γδύνεται στο διηνεκές αδιαφορώντας για στατιστικές, άσκοπες ταξινομήσεις και ματαιόδοξους επαίνους για τα όποια ενδύματά της...
Κάποιοι, λοιπόν, απολαμβάνουμε το λευκό ρούχο του χειμώνα ανακαλώντας (κατά την προσφιλή μας συνήθεια) στίχους και μουσικές...

Το Νερό, μαθαίνεται απ’ τη δίψα.
Η Στεριά – απ’ το αρμένισμα στα πέλαγα.
Η Έκσταση – απ’ την οδύνη –
Η Ειρήνη, απ’ των πολέμων της το χρονικό –
Η Αγάπη, απ’ του τάφου το ανάγλυφο – Τα Πουλιά, απ’ το χιόνι...

(Emily Dickinson)

 Όμορφο είναι το χιόνι, σκεπάζει τα πάντα, ασπρίζει τις ασχήμιες, λειαίνει το τοπίο και παρά το άσπρο του χρώμα, δίνει τελικά πολύ χρώμα στην ζωή μας...

(Μ. Σαχτούρης)

"Ο χειμώνας"

"Χειμώνας"

Τί ωραία που μαραθήκαν τα λουλούδια,
τι τέλεια που μαραθήκαν
και αυτός ο τρελός να τρέχει στους δρόμους με μια φοβισμένη καρδιά χελιδονιού.
Χειμώνιασε και φύγανε τα χελιδόνια 
  γέμισαν οι δρόμοι λάκκους με νερό
δυο μαύρα σύννεφα στον ουρανό
κοιτάζονται στα μάτια αγριεμένα.

                                       Αύριο θα βγει στους δρόμους και η βροχή απελπισμένη

                                                μοιράζοντας τις ομπρέλες της.

                                                   Τα κάστανα θα τη ζηλέψουν

                                               και θα γεμίσουν μικρές κίτρινες ζαρωματιές.

                                                  Θα βγουν κι οι άλλοι έμποροι

                                               αυτός που πουλάει τ’ αρχαία κρεβάτια

                                               αυτός που πουλάει τις ζεστές ζεστές προβιές

                                              αυτός που πουλάει το καυτό σαλέπι

                                              κι αυτός που πουλάει θήκες από κρύο χιόνι

                                                            για τις φτωχές καρδιές.

                                                              (Μίλτος Σαχτούρης)

 

Στη μέση του χειμώνα,
ανακάλυψα μέσα μου ένα αόρατο καλοκαίρι.
(Αλμπέρ Καμύ)

"Το τραγούδι του χειμώνα"