"Απόγευμα"

Ήταν ωραίο εκείνο το απόγευμα

με την ατέλειωτη συζήτηση στο πεζοδρόμιο.

  (John George Brown, "Η δασκάλα")

Τα πουλιά κελαηδούσαν,

οι άνθρωποι πέρναγαν,

τ’ αυτοκίνητα τρέχανε.

Στο απέναντι παράθυρο το ράδιο έπαιζε ρεμπέτικα

και το κορίτσι του διπλανού μας τραγούδαγε το ντέρτι του.

Φυλλορροούσε η ακακία κι ευώδιαζε το γιασεμί

και μες στην τάπια τα παιδιά παίζαν κρυφτούλι

και τα κορίτσια γύρναγαν σκοινί —

παίζαν στην τάπια και δεν ξέραν από θάνατο

παίζαν στην τάπια και δεν ξέραν από τύψη,

κι εγώ τους αγάπησα πολύ τους ανθρώπους εκείνο το απόγευμα,

(Γιάννης Στεφανάκης)

δεν ξέρω γιατί,

πολύ τους αγάπησα,

σαν ένας μελλοθάνατος.

(Ντίνος Χριστιανόπουλος, από τη συλλογή  "Ο Αλλήθωρος", 1970)

Μαρία Πωπ, "Λαϊκή γειτονιά"

 

"The Sun Song"

Εξαιρετικά αφιερωμένο στην Ψυχή που κίνησε το μεγάλο της ταξίδι. Επιστρέφοντας σπίτι από τα τυπικά τελετουργικά αυτό σιγοτραγουδούσα. Μάλλον επειδή αύριο ο Γιώργος θα δει την Ανατολή του Ήλιου από το ψηλότερο σημείο του διαστήματος...! 

 

What kind of sound, I think I can hear
a lily-white lily calling
she seems to yearn to darken skin and hair
I really know, without her force
you would be falling
you wouldn't need to breathe
my sinner air
now listen
This day 'll be grey, so take my advice
and wait for the dawning
wait for the rise of light tomorrow morning
look for the highest place in space
to rest and stay
you've got to chase the early rising sun
next day

(ELOY)