"Άβυσσος η ψυχή..."

Λίγο η σημερινή πανσέληνος που μάταια ψάχνω να εντοπίσω πίσω από τα βαριά σύννεφα, λίγο τα λόγια του Ποιητή "η υψηλότερη μορφή της άνοιξης που ξέρω: μια ελληνική Μεγάλη Εβδομάδα", που από το πρωί στριφογυρίζουν στο μυαλό μου και που ασυναίσθητα τα ξεφούρνισα το μεσημέρι στον ανυποψίαστο έμπορο λουλουδιών της λαϊκής αγοράς(!), λίγο τα εξαιρετικά, τολμηρά για την τότε εποχή, λόγια της Κασσιανής (Μεγάλη Τρίτη γαρ) "και δια γυναικός πηγάζει τα κρείττω" που της στοίχισαν τόσα πολλά...., έ...!, μη με ρωτήσετε γιατί, πάντως αυτό το τρυφερό τραγουδάκι σε ποίηση Λόρκα μου ήρθε συνειρμικά!

"Άβυσσος η ψυχή...", που μου λέει συχνά ο αγαπημένος Γ. Γραμματικάκης!

"Όταν βγαίνει το φεγγάρι
θάλασσα τη γη σκεπάζει
κι η καρδιά νησάκι νοιώθει
μες στο άπειρο..."