Δίκοπη η κορύφωση του Απριλίου..

...δίκοπη, όπως και η Ζωή μας άλλωστε!

Δίκοπη η κορύφωση του Απριλίου..
άνθιση και οδύνη..
Σταύρωση και Ανάσταση..
Κι έτσι ο Απρίλης ενεγράφη αμετάκλητα
ως ο σκληρός μήνας του.. (Τ. Σ. 'Ελιοτ)

Αυτό θα πει άνθρωπος: να πονάς, ν’ αδικιέσαι, να παλεύεις και να μην το βάνεις κάτω!
Αν ήταν να με ρωτούσαν ποιος δρόμος πάει στον ουρανό, θ’ απαντούσα: ο πιο δύσκολος.
Μεγάλη κολυμπήθρα τα δάκρυα, παιδί μου… (N.Kαζαντζάκης)

Χάθηκε αυτός ο οδοιπόρος.
Είχε συνάξει λίγα φύλλα
ένα κλαδί γεμάτο φως
είχε πονέσει.
Και τώρα χάθηκε…
Αγγίζοντας αληθινά πουλιά στο έρεβος
αγγίζει νέους ουρανούς
η προσευχή του μάχη.
Έαρ μικρό έαρ βαθύ έαρ συντετριμμένο

(Νίκος  Καρούζος, "Άσμα μικρό")

"Κάθε άνθρωπος άξιος να λέγεται γιος του ανθρώπου σηκώνει το σταυρό του κι ανεβαίνει το Γολγοθά του. Πολλοί, οι πιο πολλοί, φτάνουν στο πρώτο, στο δεύτερο σκαλοπάτι, λαχανιάζουν, σωριάζονται στη μέση της πορείας και δε φτάνουν στην κορφή του Γολγοθά - θέλω να πω στην κορφή του χρέους τους - να σταυρωθούν, ν' αναστηθούν, και να σώσουν την ψυχή τους. Λιποψυχούν, φοβούνται να σταυρωθούν, και δεν ξέρουν πως η σταύρωση είναι ο μόνος δρόμος της ανάστασης ... άλλον δεν έχει."

(Νίκος Καζαντζάκης, Τελευταίος πειρασμός)

(Crucifixion, Francis Bacon)

Συμβουλές της Μεγάλης Παρασκευής

Αδρανείς.
Σε παρασύρει η φωτογραφία σου
ότι το έχεις δίπορτο
όποτε θέλεις είσαι τάχα εδώ
κι όποτε θες κατέρχεσαι.

Σ᾿ εξαπατούν επίσης
τα φουσκωμένα λόγια της ανοίξεως
δήθεν ότι τα άνθη της
συμπαρασύρουν σε ανάσταση
κι άλλα εσταυρωμένα χώματα.

Άκουσέ με, πάρε
στα χέρια σου την κύλιση του λίθου.
Ας σπρώξει λίγο και το Μεγάλο Σάββατο
γεροδεμένο είναι
σήκωσε θεία κλοπή ασήκωτη
και στα ουράνια μοναχό του την ανέβασε.

Μόνο βιάσου γιατὶ όπου νά΄ ναι
το θαύμα της διαψεύσεως τίθεται επὶ τάπητος
ακάνθινο.

(Κική Δημουλά, "Χλόη Θερμοκηπίου")

Η "Σταύρωση του Χριστού", αυτοσχεδίαστη, ξεχωριστά θεοφιλική, ζωγραφισμένη από τον αρχαγγελικό Λέσβιο λαϊκο ζωγράφο Θεόφιλο Χατζημιχαήλ (1873 - 1934), βρίσκεται στη συλλογή του ποιητή Αντρέα Εμπειρίκου (1901 - 1975). Ανυπόγραφη, αχρονολόγητη (0,48 Χ 0,42), σε πανί. Σταυρωμένος του Θεόφιλου (0,48 Χ 0,42), συλλογή Αντρ. Εμπειρίκου.

  [Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ]

Αντίς για όνειρο

Πένθιμος πράος ουρανός μες στο λιβάνι

αναθρώσκουν παλαιές Μητέρες ορθές σαν κηροπήγια

τυφεκιοφόροι νεοσύλλεκτοι σε ανάπαυση

μικρά σκάμματα ορθογώνια, ραντιστήρια, νάρκισσοι.

Σαν να ‘μαι λέει, ο θάνατος ο ίδιος αλλ’

ακόμη νέος αγένειος που μόλις ξεκινά

κι ακούει πρώτη φορά μέσα στο θάμβος των κεριών

το «δεύτε λάβετε τελευταίον ασπασμόν».

(Οδυσσέας Ελύτης, "Ημερολόγιο Ενός Αθέατου Απριλίου")

Το δώρο του τρίτου Μάγου ήταν μια Μεγάλη Παρασκευή. "Όσα χρόνια θα ζεις αυτή θα σου ψιθυρίζει ότι είσαι είδος "Άνθρωπος / Έλληνας", ον δηλαδή που η ουσία του περιέχει σκιρτήματα, επίγνωση της θνησιμότητάς του και υλικό παρελθόντος μέσα στο οποίο ευδοκιμούν και οι επιστροφές στους χωματόδρομους της προσωπικής σου πατρίδας". (απόσπασμα από το εξαιρετικό, πολυαγαπημένο βιβλίο του Ανδρέα Κασέτα "Η Άρκτος, η Πρέσπα, η Παρασκευή")

Πλησιάζω τη θάλασσα και της λέω:
Eίσαι βαθιά και με τα μυστικά μεγάλη σου η σχέση.
Λυτρώνεται ο άνθρωπος; " 
(Νίκος Καρούζος "Το Πάσχα των Πιστών")

Την Ανάσταση του Χριστού", ο αρχαγγελικός Λέσβιος λαϊκός ζωγράφος Θεόφιλος Χατζημιχαήλ (1873 - 1934) ιστόρησε με λαδόχρωμα σε ξύλο, που βρίσκεται στο παρεκκλήσι Άγιος Δημήτριος, στη Ζωοδόχο Πηγή, στη λεσβιακή Βαρειά. Η ίδια εικόνα από το Θεόφιλο υπήρχε και στην εκκλησία, στη Μακρυνίτσα Πηλίου.

Ζητείται Ανάσταση ε π ε ι γ ό ν τ ω ς!!!