Buck's Boogie, Blue Oyster Cult, 1972

Η ευφυΐα και τέχνη του Donald "Buck Dharma" Roeser

"Οι αθάνατοι" στο νοτιότερο άκρο της Ευρώπης

Μια  ταινία που προβλήθηκε στο πρόγραμμα προβολών της Αγοράς «Docs in Progress» του 15^ου Φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Μια ταινία που θα ήθελα πολύ να δω, Πυθαγόρεια γαρ... 

Μετά την καταστροφή στο Τσέρνομπιλ το 1986, ένας από τους ελάχιστους επιζήσαντες, ο πυρηνικός φυσικός Αντρέι Ντροζντόφ, αποφασίζει να ιδρύσει μια Σχολή Αποκρυφισμού βασισμένη κυρίως στη φιλοσοφία του Πυθαγόρα. Μαζί με έξι ακόμα Ρώσους επιστήμονες, σχηματίζουν μια κοινότητα στο νοτιότερο άκρο της Ευρώπης, στο απομονωμένο νησί της Γαύδου. Πίσω από το προφίλ των ανιδιοτελών εργατών και ορθόδοξων Ρώσων επιστημόνων, πολλοί μύθοι δημιουργούνται στην τοπική κοινότητα: Μήπως είναι κατάσκοποι ή μήπως είναι μέλη αίρεσης; Ως αποτέλεσμα της αναζήτησης των επτά επιστημόνων σχετικά με την ανάγκη αναδόμησης του κόσμου και της γέννησης ενός νέου «αθάνατου» ανθρώπου, πυροδοτούνται αντιδράσεις από την Εκκλησία και την τοπική κοινότητα, που κορυφώνονται όταν οι πρώτοι αποφασίζουν να χτίσουν ένα ναό στο νησί, αφιερωμένο στον Απόλλωνα. 

Σκηνοθεσία, σενάριο: Γιώργος Μουστάκης, Νίκος Λαμπότ

Μουσική: Naono Ambito

"Στα μάτια τα ψιχαλιστά", Παπαδιαμάντης

"Στα μάτια τα ψιχαλιστά
που `χει ο έρωτας καρτέρι
πόσο μεθύσι μέθυσα
ένας Θεός το ξέρει"

Στίχοι: Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Μουσική: Μανώλης Λιαπάκης

Τραγούδι: Σωκράτης Μάλαμας

                               http://www.youtube.com/watch?v=hejW323pSVc&feature=player_embedded

 

Καλημέρα με Ελύτη

Μια αχτίδα ποιητικής καλημέρας με απόσπασμα από το έργο του Οδυσσέα Ελύτη  "Ήλιος ο πρώτος", 1943

  III

Μέρα στιλπνή αχιβάδα της φωνής που μ' έπλασες
Γυμνόν να περπατώ στις καθημερινές μου Κυριακές

Ανάμεσ' από των γιαλών τα καλωσόρισες
Φύσα τον πρωτογνώριστο άνεμο

Άπλωσε μια πρασιά στοργής
Για να κυλήσει ο ήλιος το κεφάλι του
Ν' ανάψει με τα χείλια του τις παπαρούνες
Τις παπαρούνες που θα δρέψουν οι περήφανοι άνθρωποι
Για να μην είναι άλλο σημάδι στο γυμνό τους στήθος

Από το αίμα της αψηφισιάς που ξέγραψε τη θλίψη
Φτάνοντας ως τη μνήμη της ελευθερίας.

Είπα τον έρωτα την υγεία του ρόδου την αχτίδα

Που μονάχη ολόισα βρίσκει την καρδιά

Την Ελλάδα που με σιγουριά πατάει στη θάλασσα

Την Ελλάδα που με ταξιδεύει πάντοτε

Σε γυμνά χιονόδοξα βουνά.

Δίνω το χέρι στη δικαιοσύνη

Διάφανη κρήνη κορυφαία πηγή

Ο ουρανός μου είναι βαθύς κι ανάλλαχτος

Ό,τι αγαπώ γεννιέται αδιάκοπα

Ό,τι αγαπώ βρίσκεται στην αρχή του πάντα.