Άγριες ανεμώνες
Κρόκος μωβ
Στίχοι, μουσική, πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Λάγιος
Από τον κύκλο τραγουδιών τoυ Λάγιου
"Ερωτική πρόβα" (1991)
Είναι το χρώμα που με τρελαίνει,
που με τρελαίνει.
Φτιάχνει στεφάνι στο πρόσωπό μου,
με σημαδεύει.
που με τρελαίνει.
Φτιάχνει στεφάνι στο πρόσωπό μου,
με σημαδεύει.
Λιβάδια με λεβάντες στην Προβηγκία
Πώς το φοβάμαι τέτοιο χρώμα,
πώς με μεθάει, πώς το μισώ,
πώς το μισώ!
Πώς νιώθω φόβο με τέτοιο χρώμα,
πώς με μεθάει, πώς το μισώ,
πώς το μισώ!
Ανθισμένη Αφροδίτη
Πόθοι κλεισμένοι, φυλακισμένοι,
φυλακισμένοι.
Στο αίμα με πάθος μού φέρνουν δίψα,
μόνος καίγομαι.
Aurora
Πώς νιώθω φόβο με τέτοιο χρώμα,
πώς με μεθάει, πώς το μισώ,
πώς το μισώ!
Το χρώμα σπάζει πάνω στην πέτρα,
μέσα στην άμμο.
Πάει στη μάνα, στο πένθος πάει,
με όλα ταιριάζει.
Αμέθυστος
Πώς το φοβάμαι τέτοιο χρώμα,
πώς με μεθάει, πώς το μισώ,
πώς το μισώ!
Ανθισμένο θυμάρι της πατρίδας Κρήτης
Πώς νιώθω φόβο με τέτοιο χρώμα,
πώς με μεθάει, πώς το μισώ!
Πώς το αγαπώ, αυτό το ΜΩΒ!
Αστερίας Ειρηνικού
…και εννοείται πως ΔΕΝ ΤΟ ΜΙΣΩ! Μας το προσφέρει τόσο απλόχερα η μάνα Φύση, για να μας ξεκουράζει, να μας ανακουφίζει, να χαϊδεύει τη ματιά μας, να μας κανακεύει και να μας λικνίζει ανάμεσα στο κόκκινο και το μπλε, με την αξία διφθόγγου που έχει!
"Ξυπνάω τις νύχτες ανήσυχος για κάποιαν απόχρωση του μωβ" , γράφει ο Ποιητής Οδυσσέας Ελύτης.
"Ξυπνάω τις νύχτες ανήσυχος για κάποιαν απόχρωση του μωβ" , γράφει ο Ποιητής Οδυσσέας Ελύτης.
Όταν δε, έχεις τέτοιο κόλλημα με το χρώμα, φροντίζεις
πολλά από τα καθημερινά αντικείμενα που χρησιμοποιείς (από τον αναπτήρα σου
μέχρι τη …σκούπα!), να είναι ΜΩΒ!
