Και ξαφνικά ξυπνάς και συνειδητοποιείς, πως έχει περάσει η Εαρινή
Ισημερία, η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης και
άλλα πολλά που έχασες βυθισμένη στον λήθαργο του πυρετού. Και ξαφνικά ξυπνάς και θυμάσαι σαν μέσα σε όνειρο να σε
ποτίζουν αντιπυρετικά και εσύ, να αναμασάς στίχους ποιημάτων που ήθελες να
αναρτήσεις αλλά δεν...
"Νὰ κριθεῖ κάθε Ἄνοιξη ἀπὸ τὴ χαρά της ἀπὸ τὸ χρῶμα του
τὸ κάθε λουλούδι ἀπὸ τὸ χάδι του τὸ κάθε χέρι ἀπ᾿ τ᾿ ἀνατρίχιασμά του τὸ κάθε
φιλὶ"
(Μίλτος Σαχτούρης, Αστεροσκοπείο)
" Κάθε λουλούδι έχει τη θέση του στον ήλιο,
κάθε άνθρωπος έχει ένα όνειρο. Κάθε άνθρωπος
έχει έναν ουρανό πάνου από την πληγή του,
κι ένα μικρό παράνομο σημείωμα της άνοιξης μέσα στην τσέπη του "
(Γιάννης Ρίτσος)
ΠΟΙΗΣΗ
Κι εγώ την απεχθάνομαι·
ασφαλώς
και υπάρχουν
πιο αναγκαία πράγματα στη ζωή
απ’ αυτό το ατέρμονο scrabble
με τις ξαφνικές κρίσεις λεκτικής
ευφορίας.
Διαβάζοντάς
την όμως
με
απόλυτη αποστροφή
ανακαλύπτει
κανείς
μέσα στις άχρωμες
σελίδες της
έναν τόπο
προορισμένο για το αυθεντικό:
έναν φανταστικό κήπο
με
πραγματικές αλέες
όπου το πτυχωτό
φόρεμα της κ. Μουρ
σαρώνει με ρυθμική
μεγαλοπρέπεια
τα
νεκρά φύλλα των ενδοιασμών μας.
( Χάρης
Βλαβιανός)
"...But
the word gallops, its saddle girth tightened,
it rings
through the ages and trains creep nearer
to
lick...poetry's toil - hardened hands."
(Βλ. Μαγιακόβσκι)
