Απ’ τες Eννιά

Δώδεκα και μισή. Γρήγορα πέρασεν η ώρα
απ’ τες εννιά που άναψα την λάμπα,
και κάθισα εδώ. Κάθουμουν χωρίς να διαβάζω,  
και χωρίς να μιλώ. Με ποιόνα να μιλήσω  
κατάμονος μέσα στο σπίτι αυτό.

Το είδωλον του νέου σώματός μου,
απ’ τες εννιά που άναψα την λάμπα,
ήλθε και με ηύρε και με θύμισε
κλειστές κάμαρες αρωματισμένες,
και περασμένην ηδονή— τι τολμηρή ηδονή!
Κ’ επίσης μ’ έφερε στα μάτια εμπρός,
δρόμους που τώρα έγιναν αγνώριστοι,
κέντρα γεμάτα κίνησι που τέλεψαν,
και θέατρα και καφενεία που ήσαν μια φορά.

Το είδωλον του νέου σώματός μου
ήλθε και μ’ έφερε και τα λυπητερά·
πένθη της οικογένειας, χωρισμοί,
αισθήματα δικών μου, αισθήματα
των πεθαμένων τόσο λίγο εκτιμηθέντα.

Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασεν η ώρα.
Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασαν τα χρόνια...

Κ. Καβάφης 

Θα γυρίσει ο τροχός...

Καλώς σας βρήκα!

Διάτομα τα...μαγικά!

Με μια απλή ματιά, είναι μικροσκοπικά φύκια με ρόδινο χρώμα, όμως, αν μεγεθυνθούν στο μικροσκόπιο, τα διάτομα, που επίσης λέγονται βακιλλαριοριοφύκη, μεταμορφώνονται σε εντυπωσιακότατα γλυπτά!!!  

Tα διάτομα αποτελούν μια πολύ σημαντική ομάδα φυτοπλαγκτικών οργανισμών και είναι άφθονα τόσο στα θαλάσσια οικοσυστήματα όσο και στα εσωτερικά νερά. 

Πρόκειται για μονοκύτταρα φύκη με κυτταρικό τοίχωμα που εμφανίστηκαν την Ιουρασική περίοδο, πριν από περίπου 185 εκατομμύρια χρόνια. 

Ο αριθμός των ειδών που ανήκουν στα διάτομα δεν είναι απόλυτα γνωστός, αλλά πιστεύεται ότι σήμερα υπάρχουν περίπου 100.000 είδη, τα μισά από τα οποία είναι θαλάσσια.

Αυτοί οι μικροσκοπικοί οργανισμοί είναι από τους μικρότερους στον πλανήτη, αλλά και από τους πιο όμορφους.  

Προστατευμένοι από το κέλυφός τους, μοιάζουν με κοσμήματα ή φανταχτερά κουμπιά πάνω από έμβια όντα, και συχνά βρίσκονται στο νερό.

Στο μικροσκόπιο η ομορφιά τους αποκαλύπτεται με τον καλύτερο τρόπο…

Οι επιστήμονες τα αγαπούν ιδιαίτερα, αφού στοιβάζονται στους βυθούς και αποτελούν το καλύτερο "ρολόι"  για να χρονολογούν τις γεωλογικές μεταβολές.  Παράλληλα, υπόσχονται τη δημιουργία φωτοβολταϊκών στοιχείων που θα πολλαπλασιάζουν επί 3 την παραγόμενη ηλεκτρική ενέργεια. 

Διάτομα τα ...φωτοβολταϊκά, λοιπόν! 

Κάθε φορά που αντιλαμβάνομαι την απέραντη ομορφιά και αρμονία στη δομή της φύσης, απλά... υποκλίνομαι!

"Μαθαίνεις"

Μετά από λίγο μαθαίνεις
την ανεπαίσθητη διαφορά
ανάμεσα στο να κρατάς το χέρι 

και να αλυσοδένεις μια ψυχή.  

Και μαθαίνεις πως Αγάπη δε σημαίνει στηρίζομαι 

Και συντροφικότητα δε σημαίνει ασφάλεια

Και αρχίζεις να μαθαίνεις 

πως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαια 

Και τα δώρα δεν είναι υποσχέσεις 

Και αρχίζεις να δέχεσαι τις ήττες σου

με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια ορθάνοιχτα 

Με τη χάρη μιας γυναίκας και όχι με τη θλίψη ενός παιδιού

Gustav Klimt

Και μαθαίνεις να φτιάχνεις όλους τους δρόμους σου στο Σήμερα, 

 γιατί το έδαφος του Αύριο  

είναι πολύ ανασφαλές για σχέδια …

και τα όνειρα πάντα βρίσκουν τον τρόπο 

να γκρεμίζονται στη μέση της διαδρομής.

Μετά από λίγο καιρό μαθαίνεις… 

Πως ακόμα κι η ζέστη του ήλιου 

μπορεί να σου κάνει κακό. 

Έτσι φτιάχνεις τον κήπο σου εσύ 

Αντί να περιμένεις κάποιον 

να σου φέρει λουλούδια

 

Και μαθαίνεις ότι, αλήθεια,

  μπορείς να αντέξεις 

 Και ότι, αλήθεια, έχεις δύναμη 

Και ότι, αλήθεια, αξίζεις

Και μαθαίνεις… μαθαίνεις …

με κάθε αντίο μαθαίνεις

Jorge  Luis  Borges

Θ' ανταμωθούμε μια τρελή Πρωτομαγιά!

 Πρωτομαγιάτικο με τη Βερονίκη.

Φέτος, Πρωτομαγιά του 2015, "η τρέλα πήρε..." πρώτα τη Θάλασσα  και μετά τα Βουνά! Το Σύμπαν συνωμότησε και, ω! του θαύματος, μου χάρισε μια μέρα ολόδική μου! Μια μέρα, να την κάνω ότι και όπως θέλω. Έτσι βρέθηκα να κολυμπώ από το πρωί στην αγαπημένη Θάλασσα στη Χιόνα, να λιάζομαι και να διαβάζω με τις ώρες στην αμμουδιά, να πίνω καφέ και να τρώγω τα μήλα μου, να στοχάζομαι και να γράφω, και όλα αυτά μόνη μου! Αγαπώ πάρα πολύ τη μοναξιά μου, κάνουμε μαζί την καλύτερη παρέα, αλλά δυστυχώς σπάνια συμβαίνει αυτό. Αφού, λοιπόν, φωτοσύνθεσα με τις ώρες χωρίς ρολόι και κινητό, αφού πλημμύρισε ο νους από τον ήχο του κύματος, μάζεψα όλων των λογιών τα αγριολούλουδα  απ' τον αρχαιολογικό χώρο δίπλα στη Θάλασσα και με μουσική υπόκρουση το "Άσε με εδώ έτσι να μένω, έξω απ' του χρόνου τα δεσμά..." πήρα το δρόμο του Βουνού.

Μια άλλη φύση με περίμενε εκεί. Πιο γήινη, πιο πράσινη, με διαφορετικά λουλούδια, άλλα χρώματα και ήχους! Με λογής - λογής πουλιά να συναγωνίζονται στο κελάηδημα και στις τρίλιες, με γνωστά και άγνωστα έντομα να χορεύουν γύρω μου ζουζουνίζοντας, με "τους αυλούς" να ηχούν στα μισογκρεμισμένα κτίρια, με όλη τη φύση να γιορτάζει την Άνοιξη που επιτέλους ήρθε!!!

Κι εκεί, στην αγαπημένη κορυφή, πάντρεψα με σεμνή τελετή Θάλασσα και Βουνό συνυφαίνοντας με τα άνθη τους το μαγιάτικο στεφάνι μου.

  

Σπύρος Βασιλείου, "Μαγιάτικο στεφάνι"

Καλό μήνα να έχουμε, με λιβάδια γεμάτα χαμόγελα, όμορφες στιγμές, με λουλούδια γύρω και μέσα μας!  

Van Gogh