απ’ τες εννιά που άναψα την λάμπα,
και κάθισα εδώ. Κάθουμουν χωρίς να διαβάζω,
και χωρίς να μιλώ. Με ποιόνα να μιλήσω
κατάμονος μέσα στο σπίτι αυτό.
Το είδωλον του νέου σώματός μου,
απ’ τες εννιά που άναψα την λάμπα,
ήλθε και με ηύρε και με θύμισε
κλειστές κάμαρες αρωματισμένες,
και περασμένην ηδονή— τι τολμηρή ηδονή!
Κ’ επίσης μ’ έφερε στα μάτια εμπρός,
δρόμους που τώρα έγιναν αγνώριστοι,
κέντρα γεμάτα κίνησι που τέλεψαν,
και θέατρα και καφενεία που ήσαν μια φορά.
Το είδωλον του νέου σώματός μου
ήλθε και μ’ έφερε και τα λυπητερά·
πένθη της οικογένειας, χωρισμοί,
αισθήματα δικών μου, αισθήματα
των πεθαμένων τόσο λίγο εκτιμηθέντα.
Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασεν η ώρα.
Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασαν τα χρόνια...
Κ. Καβάφης
Για το ποίημα του Καβάφη δεν χρειάζονται σχόλια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια την φωτογραφία σχόλιο.
Καθισμένη κάτω από τι τεράστιο φιλιστρίνι, αγναντεύει το φουρτουνιασμένο πέλαγος και τον συννεφιασμένο ουρανό. Ταξιδεύει, και ενώ δεν γνωρίζει ακόμα από πρώτο χέρι, εν τούτοις υποψιάζεται αυτό το:
Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασαν τα χρόνια…
Όντως, Γιάννη, αγναντεύει ταξιδεύοντας χωρίς να υποψιάζεται... Και μετά από χρόνια σιγοτραγουδά το "...εμείς γι' αλλού κινήσαμε γι' αλλού, κι αλλού η ζωή μας πάει."
ΔιαγραφήΕίναι καλό όμως, όταν αναρωτιέσαι "πώς πέρασαν τα χρόνια", να κάνεις "ταμείο", να θυμάσαι και να εστιάζεις στις έντονες, πλούσιες και όμορφες στιγμές που έχεις ζήσει! Φυσικά στην προίκα θα υπάρχουν και οι άλλες, εκείνες που θες να ξεχάσεις, αλλά δεν... Έτσι τα χρόνια θα είναι πλήρη!
Επεξήγηση για τις 2 παραπάνω διαγραφές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓενικώς υπάρχει πρόβλημα όταν γράφω σχόλια. Δεν τα δημοσιεύει με το πρώτο αλλά με την δεύτερη προσπάθεια. Πάντοτε. Για να μη χάνονται λοιπόν αυτά που γράφω τα γράφω πρώτα στον υπολογιστή και κάνω αντιγραφή- επικόλληση. Τώρα δεν μου έκανε επικόλληση την τελευταία φράση του ποιήματος. Απ’ ότι κατάλαβα δεν το έκανε διότι επειδή ήταν από το ποίημα την είχα βάλει μέσα σε εισαγωγικά.
Γιάννη, διέγραψα τα κενά σχόλια.
Διαγραφή