Όποιος έχει περάσει την τελευταία δεκαετία έξω από το εργοστάσιο της Ελαΐδος στην οδό Πειραιώς 74 στο Νέο Φάληρο, είναι αδύνατο να αντισταθεί στην έλξη μιας υπέροχης τοιχογραφίας η οποία κοσμεί το μαντρότοιχο του εργοστασίου.
Το έργο φιλοτέχνησε ο Στέλιος Φαϊτάκης στο πλαίσιο ανοικτής και μόνιμης εικαστικής παρέμβασης με θέμα: «Η ελιά παγκόσμιο σύμβολο αθλητισμού, πολιτισμού και ειρήνης» που υλοποιήθηκε από το Μη Κερδοσκοπικό Σωματείο Carpe Diem με την επιστημονική εποπτεία του Ι.Μ.Τ.Ι.Ι.Ε. και την αποκλειστική χορηγία της ΕΛΑΪΣ Α.Ε. Το έργο τελεί υπό την αιγίδα του Δήμου Πειραιά.
Μερικά έργα ακόμη...
Το έργο φιλοτέχνησε ο Στέλιος Φαϊτάκης στο πλαίσιο ανοικτής και μόνιμης εικαστικής παρέμβασης με θέμα: «Η ελιά παγκόσμιο σύμβολο αθλητισμού, πολιτισμού και ειρήνης» που υλοποιήθηκε από το Μη Κερδοσκοπικό Σωματείο Carpe Diem με την επιστημονική εποπτεία του Ι.Μ.Τ.Ι.Ι.Ε. και την αποκλειστική χορηγία της ΕΛΑΪΣ Α.Ε. Το έργο τελεί υπό την αιγίδα του Δήμου Πειραιά.
Είναι δύσκολο ή αδύνατο να παραβλέψει κανείς τις διάφανες επιρροές από έργα της αρχαίας, βυζαντινής και νεότερης λαϊκής ζωγραφικής.
Σύμφωνα με την πινακίδα της εισόδου του εργοστασίου:
«Η ελιά παγκόσμιο σύμβολο του αθλητισμού, της ειρήνης και του πολιτισμού»
Grafiiti εικαστική παρέμβαση
στο εξωτερικό τοιχίο του εργοστασίου της ΕΛΑΪΣ
που δημιούργησε η καλλιτεχνική ομάδα "CARPE DIEM"
και τελεί υπό την αιγίδα του Δήμου Πειραιά.
Το έργο εντάσσεται στο πλαίσιο εορτασμού
των Ευρωπαϊκών Ημερών Πολιτιστικής Κληρονομιάς 2003
του Υπουργείου Πολιτισμού.
Η εικαστική αυτή παρέμβαση στην οδό Πειραιώς έχει κύριο θέμα
τη σχέση της ελιάς με τον άνθρωπο και την εικόνα της ελιάς
ως πανανθρώπινου συμβόλου
Χορηγός: ΕΛΑΪΣ Α.Ε.
Οι εικόνες που ακολουθούν και η περιγραφή ανήκουν στον blogger dimosf (http://disaki.blogspot.gr/2013/04/blog-post_9.html)
Μπορεί κανείς να χωρίσει τη σύνθεση σε δύο μέρη. Αριστερά της μιας εισόδου (όπως την κοιτάμε από το δρόμο) η σύνθεση αναφέρεται στην Αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα έχει δύο εικόνες.
η χρήση κλαδιών ελιάς σαν βραβεία σε αθλητές
και το μύθο για την ονομασία της Αθήνας που αφορά τη διαμάχη της Αθηνάς με τον Ποσειδώνα
και τα δώρα που αυτοί πρόσφεραν.
Στα δεξιά αυτής της εισόδου, το τμήμα χωρίζεται από άλλη μια είσοδο
και περιλαμβάνει εφτά εικόνες
από τη διαδικασία
της συγκομιδής της ελιάς
και της παραγωγής του πολύτιμου λαδιού
και μία για την απόλαυση των αγαθών της μάνας γης συμπληρωμένων από το ελαιόλαδο."
Σύμφωνα με την Γεωργία Μυριδάκη (http://fridge.gr/10524/trash-treasures/stelios-faitakis/), "ο Στέλιος Φαϊτάκης γεννήθηκε το 1976 στην Αθήνα και ξεκίνησε να ασχολείται με την τέχνη του Graffiti το 1994 ζωγραφίζοντας φιγούρες στους δρόμους της πόλης του.
Το 2000 προσπαθώντας να σκιτσάρει σχέδια πάνω σε μαύρο φόντο και θέλοντας να τους δώσει “φως” ήρθε σε επαφή με τη Βυζαντινή Αγιογραφία.
Έχοντας σπουδάσει στη σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας , αποφάσισε να ξεκινήσει μια ιδιότυπη μορφή street art και ζωγραφικής η οποία χρησιμοποιεί τη τεχνοτροπία της Βυζαντινής Εικονογραφίας, της Κρητικής σχολής αλλά και της παραδοσιακής Ασιατικής Τέχνης, σε μοτίβα και παραστάσεις που είναι κάθε άλλο παρά συνηθισμένες.
Θέματα όπως η αγάπη, ο θάνατος, η ζωή, οι σχέσεις, η βία, η εξουσία, ο πόνος, η φύση και η σύγχρονη ζωή που απεικονίζονται στα έργα του με αυτή τη τεχνοτροπία γίνονται επιβλητικά και σε καθηλώνουν. Καταφέρνουν να ακροβατούν μεταξύ στο οικείο και στο παράλογο, στο καθημερινό και στο εξωπραγματικό. Αρχαιοελληνικές φιγούρες, τραγικά, λυπημένα ή θυμωμένα πρόσωπα, αίματα και φωτιές συνωστίζονται στα λεπτομερέστατα έργα του δίνοντάς τους μια τραγική υπόσταση.
Ο ίδιος δηλώνει πως δεν είναι Χριστιανός αν και πιστεύει στο Θεό, ενώ χαρακτηρίζει τα έργα του “Θρησκευτικά”, μια που μπορεί να μην έχουν πάντα σχέση με θέματα θρησκείας, αλλά όλα αντιμετωπίζονται υπό το πρίσμα της “πνευματικότητας”.
Έχοντας ζωγραφίσει τον τοίχο του εργοστασίου της Ελαΐς, αλλά και τοίχο της σχολής καλών τεχνών της Αθήνας, το έργο του ήρθε σε άμεση επαφή με το κοινό. To Street Art είναι η παλιά του αγάπη, μια που πλέον σπάνια συναντάς έργα του στο δρόμο, αφού προτιμά να ζωγραφίζει αναπόσπαστος στο στούντιο του.
Το 2007 έλαβε μέρος στη πρώτη Μπιενάλε της Αθήνας “Destroy Athens” με το έργο του “Σωκράτης που πίνει το κώνειο“, ενώ το 2008 παρουσίασε τη πρώτη του ατομική έκθεση στη γκαλερί The Breeder με τίτλο “What a Great Day!“ "
Wynwood Walls, Miami | Photo © godogo
Wall Detail | Photo © By Jeremyriad
Wall Detail | Photo © By Jeremyriad
“Anathena” exhibition | Nov 2006
Stavrakas
Hell, 60m interior wall painting| Athens School of Fine Arts (detail)
Collaborative wall painting, Munich, Germany
Ορισμένα από τα έργα του σε καμβά
Από την έκθεση Destroy Athens” με το έργο του "Σωκράτης που πίνει το κώνειο"
Μερικά έργα ακόμη...
Αν και είναι σχεδόν αδύνατο να σταματήσει κανείς σε εκείνο το σημείο ώστε να θαυμάσει το έργο στη μεγαλοπρέπειά του, αν σας δοθεί η ευκαιρία, μην το αμελήσετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου