Τα φανταστικά όντα του Domenico Gnoli.

Ο Domenico Gnoli  γεννημένος το 1933 στην Ρώμη,  ανήκε στο κίνημα του σουρεαλισμού. Συγγραφέας και ζωγράφος, ξεκίνησε σχεδιάζοντας σκηνικά για το θέατρο στην Ιταλία (1ο Φεστιβάλ των Δύο Κόσμων στο Σπολέτο, 1958), το Λονδίνο και το Παρίσι, εργάστηκε ως εικονογράφος σε διάφορες εφημερίδες, αλλά στο τέλος τον κέρδισε ολοκληρωτικά η ζωγραφική.

Με έντονη καλλιτεχνική εκπαίδευση από την οικογένειά του, γιος του ιστορικού τέχνης Umberto Gnoli και της κεραμίστας Annie de Garrou , έκανε την πρώτη του έκθεση σε ηλικία 17 ετών! Το 1955 μετακόμισε στη Νέα Υόρκη όπου παρέμεινε μέχρι το 1962.

Αφιερώθηκε στη μελέτη και την πιστή, ρεαλιστική αναπαραγωγή των λεπτομερειών των καθημερινών αντικειμένων, όπως: τα νήματα του υφάσματος, γραβάτες, τσέπες, παπούτσια, μανίκια, κόκκινο κολάρο, παντελόνι, δημιουργίες με μαλλιά (η μπούκλα), το μήλο και άλλα...

 

Παντρεύτηκε δύο φορές, στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1959 με το μοντέλο Gilardenghi Luisa και το 1965 με τη ζωγράφο Yannick Vu, με την οποία μετακόμισε στο νησί Μαγιόρκα. Στη ζωγραφική του χρησιμοποιούσε αναμεμειγμένα χρωστική και άμμο .

Δυστυχώς, η καριέρα του έληξε απότομα, αφού πέθανε νεότατος από καρκίνο, μόλις 37 χρονών, το 1970 στη Νέα Υόρκη. 

 

με τη γυναίκα του, τον Δεκέμβρη του 1969, λίγους μήνες πριν πεθάνει

Όμως πρόλαβε να βγάλει δύο βιβλία με τις εικονογραφήσεις του. Το πρώτο, το 1961, ήταν ένα παραμύθι που λεγόταν "Orestes or The Art of Smiling", ένα εξαιρετικό βιβλίο, ειδικά αν έχετε χάσει το χαμόγελό σας και θέλετε να το αποχτήσετε ξανά. Ποτέ δεν είναι αργά, άλλοι στη φανταστική χώρα του βιβλίου έμαθαν να χαμογελούν 20 χρονών! 

Και το δεύτερο βιβλίο του, το Bestiario Moderno, περιλαμβάνει τα έργα του με μυθικά όντα που είχε φιλοτεχνήσει και κυκλοφόρησε το 1968.  

Ο ίδιος τα θεωρούσε πιο προσωπική του δουλειά και δεν ήθελε να τα βγάλει στο φως. Ονόμασε τη σειρά "Οικιακοί Άρχοντες" και κάθε μυθικό ζώο το παρουσίαζε να κάνει βόλτες ή  να κρύβεται στο δωμάτιο ενός σπιτιού.

Και τα δύο του βιβλία μού αρέσουν πολύ, γιατί μου θυμίζουν το αγαπημένο μου "Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων"!

 

Ο Domenico Gnoli δεν έγινε ποτέ ιδιαίτερα γνωστός.

http://www.1stdibs.com/introspective/editors_pick/domenico_gnoli/