Κάθαρση απόψε

..και βάλσαμο σε ψυχή και νου λίγοι στίχοι για τη Θάλασσα, παρέα με λίγη μουσική.

"Ἄλλοτε η θάλασσα...", του Γιώργου Σαραντάρη από τη συλλογή "Σὰν Πνοὴ τοῦ Ἀέρα", 1999

(Διαβάζει η Εύα Κοταμανίδου)

http://www.youtube.com/watch?v=-I8dKg-57Pk

Ἄλλοτε ἡ θάλασσα μᾶς εἶχε σηκώσει στὰ φτερά της
Μαζί της κατεβαίναμε στὸν ὕπνο
Μαζί της ψαρεύαμε τὰ πουλιὰ στὸν ἀγέρα
Τὶς ἡμέρες κολυμπούσαμε μέσα στὶς φωνὲς καὶ τὰ χρώματα
Τὰ βράδια ξαπλώναμε κάτω ἀπ᾿ τὰ δέντρα καὶ τὰ σύννεφα
Τὶς νύχτες ξυπνούσαμε γιὰ νὰ τραγουδήσουμε
Ἦταν τότε ὁ καιρὸς τρικυμία χαλασμὸς κόσμου
Καὶ μονάχα ὕστερα ἡσυχία
Ἀλλὰ ἐμεῖς πηγαίναμε χωρὶς νὰ μᾶς ἐμποδίζει κανεὶς
Νὰ σκορπᾶμε καὶ νὰ παίρνουμε χαρὰ
Ἀπὸ τοὺς βράχους ὡς τὰ βουνὰ μᾶς ὁδηγοῦσε ὁ Γαλαξίας
Καὶ ὅταν ἔλειπε ἡ θάλασσα ἦταν κοντὰ ὁ Θεός

 

"Ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα", του Οδυσσέα Ελύτη από τη συλλογή "Ήλιος ο πρώτος"(1943)

http://www.youtube.com/watch?v=Q88mSb0v6Bw

  

Ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα
βαθύ γαρούφαλο ακρωτήρι
Το χέρι σου έφευγε με το νερό
να στρώσει νυφικό το πέλαγο
Το χέρι σου άνοιγε τον ουρανό
Άγγελοι μ’ έντεκα σπαθιά
πλέανε πλάι στ’ όνομά σου
σκίζοντας τ’ ανθισμένα κύματα
Στους κόρφους σου έκρυβες μια χάρη
που ήταν το ίδιο το φεγγάρι
Φεγγάρι εδώ, φεγγάρι εκεί
αίνιγμα διαβασμένο από τη θάλασσα
Για το δικό σου το χατίρι
ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα
βαθύ γαρούφαλο ακρωτήρι.

 το σπίτι στα νερά

Κι ένα ποίημα της φύσης, το μοναδικό ίσως, από τον ποιητή των... κλειστών  χώρων!

Κωνσταντίνος Καβάφης "Θάλασσα του πρωϊού"

 

http://www.youtube.com/watch?v=KUJXb4EjNOQ

Εδώ ας σταθώ. Κι ας δω κ’ εγώ την φύσι λίγο.

Θάλασσας του πρωϊού κι ανέφελου ουρανού

λαμπρά μαβιά, και κίτρινη όχθη∙ όλα

ωραία και μεγάλα φωτισμένα.

Εδώ ας σταθώ. Κι ας γελασθώ πως βλέπω αυτά

(τα είδ’ αλήθεια μια στιγμή σαν πρωτοστάθηκα)∙

κι όχι κ’ εδώ τες φαντασίες μου,

τες αναμνήσεις μου, τα ινδάλματα της ηδονής.

Όλοι οι πίνακες ζωγραφικής είναι του υπέροχου ζωγράφου Ανδρέα Ζυμβραγού.