Λοιπόν,
η προηγούμενη ανάρτηση με αφορμή τα μαθητικά μου λευκώματα και η βουτιά στη
νοσταλγία που ακόμα με γυροφέρνει, με έκαναν να θυμηθώ και να ψάξω στο
διαδίκτυο για παλιά μαθητικά τετράδια της εποχής μου και παλαιότερων εποχών. Τετράδια με ιδιαίτερης
θεματολογίας εξώφυλλα…
Έχουμε
και λέμε λοιπόν!
Μαλακά
εξώφυλλα τετραδίων που απεικονίζουν τοπία,
πόλεις
της Ελλάδας, μνημεία,
μικρά
παιδιά,
εξωτικά
ή άγρια ζώα
ήρωες και αγωνιστές (αυτά δε με συγκινούσαν καθόλου)
επιστήμονες και
εφευρέτες (αυτά ήταν τα αγαπημένα μου, τα έκανα συλλογή και είχαν σκληρό εξώφυλλο!).
Υπήρχαν και άλλα,
με θρησκευτικού περιεχομένου ζωγραφιές (αυτά τα απέφευγα, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που έκανε όλη η οικογένεια να με προμηθεύει. Τα είχα για πρόχειρο στο σπίτι).
αν
και πάντα με συγκινούσε ιδιαίτερα αυτό με τον βοσκό που προσπαθεί να σώσει το
χαμένο πρόβατο... (αυτό το χρησιμοποιούσα)
Ψάχνοντας,
βρήκα και τα τετράδια καλλιγραφίας(θυμάμαι τους γονείς μου, να σκίζουν συνεχώς τις τρυπημένες από τα
σβησίματα σελίδες και στο τέλος να μένει από 30 φύλλων τετράδιο καλλιγραφίας, ένα με
5-6 φύλλα μόνο!!! Άσε που έπρεπε να μάθω να γράφω υποχρεωτικά με το δεξί χέρι...)
μουσικής
ιχνογραφίας
πατριδογνωσίας!
και ένα οπισθόφυλλο (το πιο...ανώδυνο)
Βαθύ
το αναμόχλεμα της μνήμης... doctor!
Λίγα από αυτά επεβίωσαν και στην δική μου εποχή (λίγο μετά δηλαδή). Αναγνωρίζω τα τουριστικά και τα θρησκευτικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε γοητεύει αυτό το είδος της "λαϊκής" τέχνης που δείγματά του έβρισκες σε πολλά βιβλία και περιοδικά της εποχής, αλλά και εγκυκλοπαίδειες όπως της Αντιγόνης Μεταξά. Ασπρόμαυρες ή τετράχρωμες εικόνες με χαρακτήρα διακοσμητικό, εκπαιδευτικό και ενημερωτικό. Αν και δεν διεκδικούν δάφνες υψηλής τέχνης (με λίγες εξαιρέσεις όπως τα pin ups του Gil Elvgren ή οι γελοιογραφίες του Φωκίωνα Δημητριάδη) αποτελούσαν λιμάνια αφετηρίας για ατελείωτα φαντασιακά ταξίδια. Το "Η μυστηριώδης φλόγα της Βασίλισσας Λοάνα" του Ουμπέρτο Έκο πραγματεύεται έξοχα το θέμα αυτό και, αν και αφορά την ιταλική λαϊκή εικονογράφηση, οι ομοιότητες είναι εμφανέστατες.
Από τα χέρια της δικής μου γενιάς (΄70) πέρασαν πολλά έντυπα από την χρυσή εποχή ('50 και '60), από τον "Παράδεισο του Παιδιού" (και ακόμη παλαιότερα τεύχη της "Διάπλασης των Παίδων") έως Γκιαούρ Ταρζάν και το αγαπημένο μου "Αυτό που θέλουν να μάθουν τα παιδιά".
Από τη δεκαετία του '80 άρχισαν να υπερτερούν οι φωτογραφικές απεικονίσεις υψηλής ανάλυσης (Dorling Kindersley) και από τα '90 οι ψηφιακές εικόνες οι οποίες αποτελείωσαν τις χρωμολιθογραφίες και υδατογραφίες.
Αυτά τα παλαιά αναγνωστικά που κυκλοφορούν σήμερα σε πάγκους και εφημερίδες εκμεταλλεύονται κυρίως τη νοσταλγία αυτών των εικόνων, έτσι δεν είναι;
Ακριβώς έτσι είναι! Πριν λίγο, είχαμε μια παρόμοια κουβέντα με τον άντρα μου για τα συλλεκτικά τεύχη του αγαπημένου "Μικρού Ήρωα" που πρόκειται να κυκλοφορήσουν πάλι από εφημερίδα και τη χορδή της νοσταλγίας που χτυπούν. Από τη μια με συγκινεί η προσπάθεια αυτή της αναβίωσης όλων των παλιών αναγνωστικών, περιοδικών κ.λπ., από την άλλη όμως νιώθω να υποβαθμίζεται η αξία τους, αφού λειτουργούν σαν κράχτης για να πουληθούν οι φυλλάδες. Έχουμε φτάσει στο σημείο, να αγοράζουμε μια εφημερίδα και μαζί ένα ολόκληρο περίπτερο με όλα τα συμπαρομαρτούντα! Ωστόσο, αυτές τις μέρες που η σκέψη παίζει με τις αναμνήσεις, ξέρεις τι θυμήθηκα; Την εγκυκλοπαίδεια της θείας Λένας, τα παιδικά της Άγκυρας, τα άλλα των εκδόσεων Αστέρος και τα "λαϊκά" παραμύθια της ελληνικής παράδοσης: "Ιστορίες σαν παραμύθια" με τις ιδιαίτερες ζωγραφιές τους, με νεράιδες, στοιχειά και καλικάντζαρους. Κάποιες από αυτές τις εικονογραφήσεις, θυμάμαι, με τρόμαζαν σαν παιδί, αλλά έχουν μείνει ανεξίτηλα χαραγμένες στο μυαλό μου. Θυμάμαι το χαρακτηριστικό σκληρό, κίτρινο εξώφυλλο με την πριγκίπισσα στο κέντρο, τα καλικαντζαράκια τριγύρω, το καράβι και το λαούτο στα πόδια της… Το θυμάσαι; Δεν ξέρω αν το πρόλαβες, αφού σου ρίχνω κάποια χρόνια. Αυτό κι αν ήταν λιμάνι αφετηρίας για μυθικά ταξίδια! Ακόμα θυμάμαι τη μυρωδιά των βιβλίων αυτών! Τα περισσότερα, ευτυχώς, τα έχω ξαναβρεί στο Μοναστηράκι και έχω ξαναφτιάξει τις συλλογές μου, αυτές που, με ελαφρά τη καρδία, χάρισε η μάνα μου μόλις μπήκα εφηβεία κρίνοντας ότι είχα μεγαλώσει πια, για να φυλάω τέτοια βιβλία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤου Φωκίωνα Δημητριάδη και του Gil Elvgren πρέπει να τους κάνουμε κάποια στιγμή ένα αφιέρωμα, το αξίζουν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρετε! Μήπως ξέρετε πού βρίσκονται σήμερα τα τετρα΄δια από τη συλλογή Παύλου Μπακογιάννη και Χρήστου Θεοδωράκη και εάν είναι επισκέψιμες;
ΑπάντησηΔιαγραφή