Σάββατο 22 Μαρτίου 2014

"Δεν υπάρχει τέχνη χωρίς ποίηση"



..λέει ο Ντελακρουά. Κι εμείς έχουμε ήδη κάνει αναφορά στην Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης πέρυσι:


 και μερικές ακόμα σταγόνες στον ωκεανό της Ποίησης...


Η ποίηση πρέπει να σημαδεύει το κεφάλι και να πετυχαίνει την καρδιά.
Αργύρης Χιόνης





                                     Είναι από μέντα και λόγια του Ιωάννου η Ποίηση

                                                                 Οδυσσέας Ελύτης



                                                      Η ποίησις είναι ανάπτυξις στίλβοντος ποδηλάτου.

                                                                                Ανδρέας Εμπειρίκος





Ύποπτοι  θαυματοποιοί  πουν  πυροβολούν  τις  λέξεις –

                                                   και  γίνονται  πουλιά.



  ...Κι οι  ποιητές  κοιμούνται  σαν  τους  κλέφτες, 

   με  το  αυτί  τεντωμένο  στην  άγνωστη  λέξη.



       Λυπηθείτε  τους  ποιητές  που  τους  τρελαίνουν 

   δυο  δισεκατομμύρια  εκδοχές  για  ένα  μοναδικό  κόσμο... 

                                                        

  Τάσος Λειβαδίτης










           Ο ποιητής

 Όσο κι αν βρέχει το χέρι του μες στο σκοτάδι,
το χέρι του δε μαυρίζει ποτέ. Το χέρι του
είναι αδιάβροχο στη νύχτα. Όταν θα φύγει
(γιατί όλοι φεύγουμε μια μέρα) θαρρώ θα μείνει
ένα γλυκύτατο χαμόγελο στον κόσμο ετούτον
που αδιάκοπα θα λέει "ναι" και πάλι "ναι"
σ’ όλες τις προαιώνιες διαψευσμένες ελπίδες.
                                                 
           Γιάννης  Ρίτσος






Μια μορφή Ποίησης και οι άνθρωποι με σύνδρομο Down! 

 


2 σχόλια:

  1. Πολύ όμορφο.
    Η τέχνη στοχεύει στην αναλογική σκέψη, δηλαδή στο συναίσθημα. Ως τέτοια δουλεύει με εικόνες. Μόνο που καμβάς είναι ο λόγος και μπογιές οι λέξεις. Ή πεντάγραμμο και νότες, χώρος και φόρμες, πίστα και κίνηση αν θέλεις. Η δυσκολία ανάγνωσης του ποιητικού λόγου ίσως σχετίζεται με τη σύγχυση που προκαλεί η χρήση του στον ψηφιακό λόγο. Η ανάγνωση του τετραδίου του ποιητή προσφέρει μία εικόνα που περιέχει τις εικόνες και βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα την ανάρτησή σου. Νομίζω πως το ποίημα είναι ολοκληρωμένο με την εξωλεκτική εικόνα που δίνει ο δημιουργός. Τον γραφικό του χαρακτήρα, τις μουτζούρες, τις παράπλευρες σημειώσεις. Η την απαγγελία από τον ίδιο φυσικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου! Πάντα προτιμώ να διαβάζω τη λογοτεχνία, που τόσο αγαπώ, σε χαρτί παρά σε ηλεκτρονική μορφή, να έχω την αίσθηση, την υφή, τη μυρωδιά του χαρτιού ζωντανά κι ας είναι τυπωμένη με πανομοιότυπα γράμματα. Αλλά κάθε φορά που βρίσκω χειρόγραφα στα παλαιοπωλεία που τρυπώνω, πανηγυρίζω! Αυτές οι μουτζούρες, που λες, οι σημειώσεις, ο γραφικός χαρακτήρας, ζωντανεύουν το γραφούμενο, το κάνουν πιο άμεσο, πιο ανθρώπινο, πιο οικείο. Νιώθω πως γίνομαι κοινωνός της στιγμής που γράφτηκε…

    ΑπάντησηΔιαγραφή