Ανήκω σε εκείνη τη μερίδα του κόσμου στους οποίους οι κλόουν και το καρναβάλι προκαλούν θλίψη. Ανήκω στην πλειοψηφία ως προς αυτό και δεν αφήνω κανέναν να μου το θίξει, καθώς εν γένει νιώθω συχνότατα την μοναξιά της μειοψηφίας στους άλλους τομείς. Ένα μονάχα καρναβάλι με θέλγει και είναι αυτό:
Και για όσους βρίσκουν την κλασσική μουσική πολύ "σοβαρή" για το πνεύμα των ημερών (οι οποίοι αποτελούν την πλειοψηφία στην Ελλάδα, είτε μας αρέσει είτε όχι), ας αφήσουν την μαγεία της Disney να παραγκωνίσει για δύο λεπτά τις εκρήξεις της σάμπα.
Η καλή μουσική πάντοτε στο τέλος βρυχάται!
Και για όσους βρίσκουν την κλασσική μουσική πολύ "σοβαρή" για το πνεύμα των ημερών (οι οποίοι αποτελούν την πλειοψηφία στην Ελλάδα, είτε μας αρέσει είτε όχι), ας αφήσουν την μαγεία της Disney να παραγκωνίσει για δύο λεπτά τις εκρήξεις της σάμπα.
Συμφωνώ και επαυξάνω!!! Από παιδί αλλά και ενήλικη πλέον όποτε βλέπω κλόουν, με πιάνει η ίδια αγωνία και το ίδιο άγχος μήπως δεν τα καταφέρουν, μήπως το νούμερό τους δεν αρέσει και μια απέραντη θλίψη με κατακλύζει... Ούτε οι αποκριές ούτε τα συνοδευόμενα καρναβάλια με συγκινούν. Μάλλον αποστροφή και απέχθεια μου προκαλούν, καθόλου χαρά, μόνο παγωμένο χαμόγελο. Όντως ¨Το καρναβάλι των ζώων¨ ξεχωρίζει. Εξαιρετικά όλα τα βίντεο, εξαιρετική ανάρτηση, σαν το παλιό καλό καιρό!!!...
ΑπάντησηΔιαγραφή