Πόση ομορφιά!
Το τάμα
Μικρή Χωρική
Μικρό κορίτσι
Και πάθος...
Θρήνος στο σπίτι του δασοφύλακα
Καρναβάλι. Αθηναϊκή Αποκριά
Μα ούτε εκείνος μπόρεσε να δει μέσα από τη θολούρα.
Ελλάς
Ή μήπως όχι;
Το τάμα
Μικρή Χωρική
Μικρό κορίτσι
Και πάθος...
Θρήνος στο σπίτι του δασοφύλακα
Καρναβάλι. Αθηναϊκή Αποκριά
Μα ούτε εκείνος μπόρεσε να δει μέσα από τη θολούρα.
Ελλάς
Ή μήπως όχι;
Υπέροχα ολοζώντανοι όλοι οι πίνακές του! Θυμάμαι, τον Γενάρη που επισκέφτηκα την υπέροχη έκθεση στο Ίδρυμα Θεοχαράκη, την αμεσότητα που ενέπνεαν οι πίνακές, την αίσθηση ότι συμμετέχεις στο δρώμενο που απεικονίζεται, ότι είσαι μέσα στον πίνακα! Γνήσια ψυχογραφήματα τα θέματα, με τη θεατρικότατη ατμόσφαιρα και τα εκφραστικότατα πρόσωπα δεν άφηναν κανέναν ασυγκίνητο. Θυμάμαι, κάποιοι πίνακες μου έφεραν στο νου τον Goya με τα χρώματά τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩστόσο, ακόμα αναρωτιέμαι πού είχε βρει η μαμά μου τον πίνακα "αποστήθιση" (σαν εφημερίδα λεπτό ήταν το χαρτί) και τον είχε κολλήσει πάνω από το γραφείο μου!...
Σου πέρασε το μήνυμα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι, αδυνατούσα και αδυνατώ να αποστηθίσω. Πιο πολύ σκεφτόμουν τι παπούτσια φορούσε το κοριτσάκι, τι βιβλίο κρατούσε, γιατί διάβαζε με τα καλά της ρούχα και αν τα μαλλιά μου ήταν πιο κόκκινα από τα δικά της. Τη ζήλευα δε, που δεν είχε φακίδες στη μύτη! Και μετά η ματιά μου λοξοδρομούσε από τον πίνακα στη Θάλασσα που δέσποζε από την μπαλκονόπορτά μου…
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ πίνακας είναι μια καλή μελέτη πάνω στη γλώσσα του σώματος, πριν διαμορφωθεί η αντίστοιχη θεωρία (προφανώς ο ζωγράφος ήταν ιδιαίτερα παρατηρητικός).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα μάτια ψηλά (φαινομενικά προς τον ουρανό, στην πραγματικότητα προς τον εγκέφαλο), όπως όταν κάποιος προσπαθεί να θυμηθεί.
Το δεξί χέρι (της γλώσσας- ψηφιακής σκέψης) στο βιβλίο, το αριστερό (του συναισθήματος- αναλογικής σκέψης) στο στήθος/ καρδιά, δημιουργώντας ένα νοητό δίαυλο αποστήθισης.
Καλοχτενισμένα μαλλιά, ροζ περιποιημένο φόρεμα και απουσία στήθους, παρά τα όμορφα γυναικεία χαρακτηριστικά. Ένα καλό κορίτσι προεφηβικής ηλικίας της αστικής τάξης, το οποίο εκπαιδεύεται για το προκαθορισμένο του ρόλο στη ζωή, ο οποίος ελάχιστα διέφερε τότε μεταξύ Βαυαρίας και Ελλάδος.
Το αριστερό χέρι, σε μια ουράνια χειρονομία a la Da Vinci, επικαλείται πνευματικές δυνάμεις προς αρωγή. Μόνο που εδώ, κολλημένο στο σώμα, δείχνει εκείνο που είναι ανάμεσα στον εαυτό του και τον ουρανό, τον εγκέφαλο.
Ο Γύζης ήταν ένας μεγάλος ζωγράφος.
Εξαιρετική ανάλυση του πίνακα!
ΑπάντησηΔιαγραφή