Γιάννης Γαΐτης, 1923-1984

Ο Γιάννης Γαΐτης υπήρξε ο προφήτης της έλευσης των "Μοντέρνων Καιρών" στην Ελλάδα. Ελάχιστοι μπόρεσαν να ταυτιστούν στον καιρό του με τα μαζικοποιημένα, παθητικά, απρόσωπα, καταναλωτικά του ανθρωπάκια, τα οποία παρατηρούν την ζωή πίσω από κάγκελα και συνωστίζονται σαν κοπάδια πιγκουίνων σε μια παγωμένη έρημο.

Η κηδεία του Τσε Γκεβάρα (μεταμόρφωση) λάδι σε μουσαμά 1968

"Λαθραναγνώστες" κατασκευή από ζωγραφισμένο ξύλο, 1969

Οι ημερομηνίες σταθμοί στη ζωή του, σύμφωνα με τον Παραλληλογράφο

1923: Γεννιέται στην Αθήνα. 

1944: Συμμετέχει στην Αντίσταση (ΕΠΟΝ) και οργανώνει στο σπίτι του την πρώτη ατομική έκθεση. 

1942-48: Σπουδάζει στη Σχολή Καλών Τεχνών. 

1947: Έκθεσή του στον «Παρνασσό» προκαλεί σκάνδαλο. Δηλώνει τρελός για να απαλλαγεί από τον στρατό και εγκλείεται στο στρατιωτικό ψυχιατρείο. 

1949: Αποφασίζει με τον Αλέκο Κοντόπουλο να δημιουργήσουν την ομάδα «Ακραίοι», δημοσιεύοντας και μανιφέστο

1953: Συμμετέχει στην Μπιενάλε του Sao Paulo. 

1954: Παντρεύεται τη γλύπτρια Γαβριέλα Σίμωσι και εγκαθίστανται στο Παρίσι. Δηλώνει: «Στην Ελλάδα ήμουν είκοσι χρόνια μπροστά, εδώ είμαι είκοσι χρόνια πίσω»

1957: Πρώτη ατομική έκθεση στο Παρίσι- η καθιέρωση. 

1967-8: Καθιερώνει το ανθρωπάκι του και επιστρέφει στην Ελλάδα. «Σήμερα κάνω το ανθρωπάκι. Δεν έχω τη δύναμη να το αλλάξω, γιατί το ανθρωπάκι με αντιπροσωπεύει απόλυτα… Τώρα, αν αυτά τα έργα μου αρέσουν ή δεν αρέσουν, αυτό είναι άλλη παράγραφος. Γιατί ο κόσμος δεν θέλει να βλέπει τον εαυτό του ανθρωπάκι. Γιατί σου λέει: εγώ δεν είμαι αυτός…Και όμως είναι». 

1972: Χτίζει ένα σπίτι γλυπτό στην Ίο. 

1973: «Η κηδεία της ζωγραφικής», έργο που παραπέμπει στα γεγονότα του Πολυτεχνείου. 

1984: Πεθαίνει, έξι ημέρες μετά τα εγκαίνια αναδρομικής έκθεσής του στην Εθνική Πινακοθήκη. 

“Ανθρώπινα Τοπία” (“Σύναξη”), λάδι σε μουσαμά, 1977

  

"Η διάλεξη", κατασκευή από ζωγραφισμένο ξύλο, 1973

 ”Άγγελοι”, 1983

"Στη γραμμή", 1979

  

Σαρδελοκούτι ("Κονσερβοποίηση"), κατασκευή από ξύλο και μέταλλο ζωγραφισμένο, 1971

"Η Ακρόπολη" 1979-1980